วันเสาร์ที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

I Think

เกบผมไว้รักเหมือนเก่าอ่ะดีแล้ว

จงใช้ชีวิตตามความปราถนาของตัวเอง

จงอย่าหวาดกลัวหนทางทีจะเผชิญ

เพราะผมคนนี้จะยังดูแลเธออยู่เหมือนเคย

"I'll Be With U Together."

วันศุกร์ที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

Better feel

เพิ่งคุยกัน

มันทำให้รุสึกดีขึ้นนะ

แต่รุสึกเหมือนว่า

เค้าคงไม่อยากคิดกับเรามากเกินกว่านี้

คงเพราะกลัวว่าอาจจะเกิดเรื่องราวร้ายๆที่ไม่อยาให้เกิดระหว่างเราในอนาคต

แต่ถ้าเธอมาอ่านข้อความนี้ อยากให้เธอรู้ไว้นะว่า

"ผมคนนี้ จะไม่มีวันทำให้คุณเสียใจ"

Feeling, other one.

เหมือนเค้าจะเริ่มรู้ตัวแล้วพยายามตีตัวออกห่าง

แล้วจะทำไงต่้อไปดีเนี่ย

วันพฤหัสบดีที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

One said, Million feels.

"รัก"

ผมกลัวนะ ที่จะพูดคำนี้

เพราะในช่วงชีวิตที่ผ่านมา รุสึกว่าจะเอาคำนี้ไปทิ้งซะส่วนใหญ่

กลัวว่าซักวันนึง ถ้าเราพูดคำๆนี้ไปอีกซักครั้ง

บอกความรู้สึกจริงๆที่มีให้เค้า

เค้าจะยังมองหน้าเราอยู่รึเปล่า

เค้าจะรักเรารึเปล่า

รึมันจะทำให้เค้าเกลียดเราไปเลย

ประสบการณ์เก่าๆที่เึคยผ่านมามันแทบไม่ช่วยอะไรเลย

เพราะเธอคนนี้ ต่างจากคนอื่นๆที่เคยพบ เคยเจอ

ทำไมครั้งนี้ใจเราถึงไม่กล้าที่จะบอก

ทำไมถึงไม่กล้าที่จะเผชิญกับคำตอบที่จะได้รับ

อึดอัด อยากบอกๆๆๆ


ป.ล.คิดว่าโพสต์ต่อไปของผม คงจะเปนบทสรุปของอันนี้แหละ เฮ้ออ







วันเสาร์ที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

When the love begin again

ฮ่าๆ เอาแล้วกรุเอาแล้ว มานเปนจุดเริ่มต้น

มาติดตามกานต่อไปว่าชีวิตผมจะเปนไงต่อไป เหอะๆ

สุข เศร้า สมหวัง ผิดหวัง

อาจเกิดขึ้นได้ทั้งนั้น


วันพุธที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

...



"ยามเธอสุขขอให้หันหน้าไป ยามทุกข์ขอให้เธอหันหลังกลับมา"

อยากให้เธอจำคำนี้ไว้ แล้วคอยเตือนฉัน ถ้าฉันเกิดลืมคำพูดของฉันขึ้นมา

วันเสาร์ที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

[ h o p e ]



ความหวังดี ความห่วงใย ความรักที่มอบให้ คงไม่กลับมาทำร้ายเรา

รักน้องสาวคนนี้ที่สุดเลย

"I'll be with u 2gether"

วันพฤหัสบดีที่ 3 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

[ D r e a m i n G ]



หากเธอกำลังหลงอยู่ในวังวนแห่งความฝันอันโหดร้าย

ท้อแท้จนหมดเรี่ยวแรงจนไร้ซึ่งทางออก

จงอย่ากลัวเรื่องราวใดๆ

ชั้นเองจะคอยดูแลเธอแม้ยามฝัน

ชั้นเองจะคอยดูแลเธอเมื่อยามตื่น

จงหลับให้สบายเพราะชั้นคนนี้จะไม่มีวันทิ้งเธอ

วันพุธที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2551

[ S u n & m o o N ]



"หากเรารั้งเพื่อรอพระอาทิตย์ คงได้มีโอกาศสัมผัสเงาจันทร์"

เพียงเวลาอีกเพียงน้อยนิด ที่จะทำให้เราได้เหนแสงสว่างนั้น กลับทนรอไม่ได้

เพียงแค่คำพูดเล็กน้อยเท่านั้นที่ทำให้เราโอนอ่อนคล้อยตามไปในรุ่งสาง

และในที่สุด ทุกวันนี้ตัวเราก็ยังคงโอนอ่อนคล้อยตามกับคำพูดของเธอ ทั้งๆที่รู้ดีว่าคำพูดเหล่านั้น

"โกหก"